Słownik gwary myśliwskiej

AMBONA – stanowisko myśliwskie, zbudowane z drewna, rzadziej z metalu, nad ziemią, na słupach lub drzewie.

ANONS – inaczej oszczek, głos psa, oznajmiający znalezienie zwierzyny.

BEKOWISKO – okres godowy i miejsce godów danieli.

BIAŁA STOPA – teren całkowicie pokryty śniegiem.

BIELENIE – zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.

BUCHTOWANIE – rycie ziemi przez dziki, poszukujące żeru.

CHMARA – stado jeleni, danieli, łosi, żubrów.

CZARNA STOPA – teren bez pokrywy śnieżnej.

DUBLET – dwa celne strzały, oddane bezpośrednio po sobie do dwóch różnych celów.

FARBA – krew zwierzyny.

FAJKI – kły, wyrastające z górnej szczęki dzika.

FRYC – młody, niedoświadczony myśliwy.

GAWRA – zimowe legowisko niedźwiedzia.

GLĘDZENIE – dźwięk wydawany przez łanię.

GUZIK – pierwsze poroże kozła.

GWIZD – ryj dzika.

HUCZKA – okres godowy dzików.

JUCHA – krew niedźwiedzia.

KĘSY – zęby u drapieżników.

KOPNO – legowisko zająca w śniegu.

KOT – samiec zająca.

LAMPY – oczy wilka.

LATARNIA – głowa wilka.

MEDALION – trofeum w postaci głowy i szyi zwierzęcia.

MNICH – samiec, który nie posiada poroża.

NA KULAWY SZTYCH – na ukos z przodu.

NA SZTYCH – na wprost.

NEMROD – żartobliwa nazwa myśliwego.

ORGANISTA – młody jeleń – byk, rozpoczynający rykowisko.

PIES – samiec lisa, borsuka, jenota.

PUDLARZ – myśliwy, który podczas polowania zbiorowego oddał najwięcej chybionych strzałów.

SKOKI – nogi zająca.

SŁUCHY – uszy zająca, królika, dzika.

TUSZA – ciało upolowanej zwierzyny grubej; TUSZKA – ciało upolowanej zwierzyny drobnej.

WIATR – węch u psa myśliwskiego.

WIENIEC – poroże jelenia.

ZIERNIKI – oczy ptaków.