Słownik gwary myśliwskiej
AMBONA – stanowisko myśliwskie, zbudowane z drewna, rzadziej z metalu, nad ziemią, na słupach lub drzewie.
ANONS – inaczej oszczek, głos psa, oznajmiający znalezienie zwierzyny.
BEKOWISKO – okres godowy i miejsce godów danieli.
BIAŁA STOPA – teren całkowicie pokryty śniegiem.
BIELENIE – zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.
BUCHTOWANIE – rycie ziemi przez dziki, poszukujące żeru.
CHMARA – stado jeleni, danieli, łosi, żubrów.
CZARNA STOPA – teren bez pokrywy śnieżnej.
DUBLET – dwa celne strzały, oddane bezpośrednio po sobie do dwóch różnych celów.
FARBA – krew zwierzyny.
FAJKI – kły, wyrastające z górnej szczęki dzika.
FRYC – młody, niedoświadczony myśliwy.
GAWRA – zimowe legowisko niedźwiedzia.
GLĘDZENIE – dźwięk wydawany przez łanię.
GUZIK – pierwsze poroże kozła.
GWIZD – ryj dzika.
HUCZKA – okres godowy dzików.
JUCHA – krew niedźwiedzia.
KĘSY – zęby u drapieżników.
KOPNO – legowisko zająca w śniegu.
KOT – samiec zająca.
LAMPY – oczy wilka.
LATARNIA – głowa wilka.
MEDALION – trofeum w postaci głowy i szyi zwierzęcia.
MNICH – samiec, który nie posiada poroża.
NA KULAWY SZTYCH – na ukos z przodu.
NA SZTYCH – na wprost.
NEMROD – żartobliwa nazwa myśliwego.
ORGANISTA – młody jeleń – byk, rozpoczynający rykowisko.
PIES – samiec lisa, borsuka, jenota.
PUDLARZ – myśliwy, który podczas polowania zbiorowego oddał najwięcej chybionych strzałów.
SKOKI – nogi zająca.
SŁUCHY – uszy zająca, królika, dzika.
TUSZA – ciało upolowanej zwierzyny grubej; TUSZKA – ciało upolowanej zwierzyny drobnej.
WIATR – węch u psa myśliwskiego.
WIENIEC – poroże jelenia.
ZIERNIKI – oczy ptaków.
Bądź na bieżąco