7 września 2015 Komentarze (0) Myślistwo

Tropienie podstawą udanego polowania

Pies tropiciel - pokokowiec bawarski

Tropienie to umiejętność, którą łączymy bezpośrednio z psami. To one, po specjalnych szkoleniach, za pomocą węchu potrafią odnaleźć ukryte narkotyki, podjąć trop zaginionej osoby czy poszukiwanej przez nas zwierzyny. Pod względem wychwytywania zapachów człowiek nie jest w stanie dorównać psu, ale może tropić w inny sposób. Jaki? Zapraszamy do lektury!

Zgodnie z Ustawą Prawo łowieckie z 13 października 1995 roku na czynność polowania składa się:

  • tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami dozwolonymi zwierzyny żywej,
  • łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych, za zezwoleniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

My wielokrotnie już wspominaliśmy o tym, że rola myśliwych nie polega wyłącznie na pozyskiwaniu zwierzyny w różnych celach (dla mięsa, skór, trofeów czy satysfakcji własnej). Myślistwo to hobby, które powinno zacząć się od pasji, ukierunkowanej na obcowanie z szeroko pojętą przyrodą. Dobremu łowcy początkowo powinno wystarczyć podziwianie natury, odkrywanie wciąż nowych zwyczajów poszczególnych gatunków zwierząt, obserwowanie ich zachowań w określonych warunkach. Dopiero wtedy, kiedy poczuje się pewnie, kiedy zbierze możliwie największą ilość wiedzy i informacji na temat zwierzyny i łowiska, powinien myśleć o rozszerzaniu swoich zainteresowań w kierunku wykonywania polowania.

Polowanie idealne

Dla myśliwego, który podchodzi do kwestii łowów tradycyjnie, idealne polowanie to takie, które trwa długo, rozpoczyna się właśnie od obserwowania zwierzyny (często na kilka miesięcy, a nawet rok wcześniej, w czym pomocna może się okazać fotopułapka), następnie podążania jej śladami, znów – obserwowania w celu oceny i selekcji, a na koniec oddania strzału z broni palnej.
Kluczowym elementem idealnego polowania, tuż po obserwacji, wydaje się być tropienie. Co to takiego jest?

Tropienie

Tropienie to nic innego jak wypatrywanie śladów długotrwałego bytowania lub przechodzenia zwierzyny przez dane miejsce. Do wykonywania tej czynności konieczne jest skupienie i umiejętność uważnego, niespiesznego rozglądania wokół siebie.
Wypatrywać należy:

  • kryjówek zwierząt (jamy, nory, gniazda),
  • odchodów,
  • znaków pozostawionych na drzewach, roślinach, owocach,
  • piór, sierści,
  • resztek pokarmu,
  • padliny.

Na podstawie powyższych znalezisk będziemy w stanie dokładnie określić gatunek zwierzyny, z którą będziemy mieć do czynienia.

Ślady pozostawione przez niedźwiedzia

Ślady pozostawione przez niedźwiedzia

Jak już wspominaliśmy w artykule, na podstawie śladów odbitych na podłożu, jesteśmy w stanie uzyskać informacje na temat:

  • płci (np. łania ma szpiczaste, lekko rozchylone i węższe racice niż jeleń),
  • wielkości (np. im starszy i cięższy jeleń, tym większy rozstaw badyli),
  • szybkości poruszania się (np. jeżeli ciągnie wolno, ślady przednich i tylnych racic właściwie się pokrywają).

Doświadczony myśliwy i wprawiony obserwator leśnej fauny wie, że zachowania większości gatunków zwierzyny łownej są bardzo nawykowe. Drogi, które zwierzęta wybierają, prowadzą najczęściej do miejsc, w których mają one dostęp do pożywienia lub wody. Ścieżki te są więc dosyć regularnie używane, warto zatem podjąć trop i powoli, aby nie spłoszyć zwierzyny, która może kryć się nieopodal, pójść dalej, aby się przekonać, gdzie zaprowadzą ślady.

Polowanie z tropowcem

Z tropieniem najczęściej kojarzone są psy, mają one bardzo czuły węch, dzięki któremu bardzo szybko są w stanie odnaleźć to, o co nam chodzi, oczywiście pod warunkiem, że znają zapach.
Do o psów tropiących (psów gończych), które warto wyszkolić i później zabierać na łowy, należą m.in. :

  • Bloodhound,
  • Billy,
  • Poitevin,
  • Gończy francuski,
  • Beagle,
  • Harrier,
  • Foxhound angielski,
  • Foxhound amerykański,
  • Porcelaine,
  • Dunker,
  • Ogar polski,
  • Gończy polski,
  • Basset,
  • Drever,
  • Posokowiec bawarski,
  • Posokowiec hanowerski,
  • Dalmatyńczyk.

Psy gończe są nieocenione, kiedy należy wytropić zwierzynę już postrzeloną. Ich zadanie należy do najbardziej odpowiedzialnych z zadań, które można powierzyć psom, bowiem jeżeli nie znajdzie on postrzelonego zwierzęcia (zwanego postrzałkiem), to albo zwierzynie z biegiem czasu uda się wykurować, albo umrze w wyniku odniesionych ran.
Pamiętać jednak należy o tym, że zasadniczą kwestią w przypadku polowania z psami jest ich odpowiednie wyszkolenie, dopiero wtedy możemy być pewni ich umiejętności.

A Ty, jakie masz doświadczenia w tropieniu?

Darz Bór!

Daniel Król

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *